ارائۀ مدل اثر تفویض اختیار مدیران بر توانمند سازی و ارتقای اثربخشی سرمایۀ انسانی در سازمان های ورزشی

هدف از پژوهش حاضر، ارائۀ مدل اثر تفویض اختیار مدیران بر توانمند سازی و ارتقای اثربخشی سرمایۀ انسانی در سازمان های ورزشی بود. این پژوهش از نوع توصیفی بوده و به روش هم بستگی انجام شده است. جامعۀ آماری پژوهش را کلیۀمدیران سازمان های ورزشی استان اصفهان به تعداد ۴۵۰ نفر تشکیل دادند. بر اساس فرمول کوهن (2000)، حجم نمونه معادل 207 نفر در نظر گرفته شد که به صورت تصادفی طبقه ای از بین جامعۀ آماری انتخاب گردید. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه های اصول تفویض اختیار مؤثر جامعۀ صنعتی (۱۹۹۶)، توانمند سازی کارکنان اسپریتزر (۱۹۹۵) و اثربخشی سازمانی هسو (۲۰۰۲) با پایایی (96/0, 84/0, 86/0=α) استفاده شد و روایی صوری و محتوایی پرسش نامه مورد تأیید متخصصان قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها نیز آمار توصیفی، استنباطی و مدل معادلات ساختاری مورداستفاده قرار گرفت. تحلیل مسیر ارائۀ الگوی رابطه بین تفویض اختیار با توانمند سازی و ارتقای اثربخشی سرمایۀ انسانی سازمان های ورزشی حاکی از مناسب بودن مدل است. بر اساس مدل رگرسیونی، ارتباط بین تفویض اختیار و مؤلفه های مؤثر بودن، حق انتخاب و تصمیم گیری ونیز ارتباط بین توانمند سازی و مؤلفۀ تصمیم گیری معنادار می باشد.به طور کلی، می توان عنوان نمود که مدیران ارشد سازمان های ورزشی با دادن حق انتخاب های به جا و فراهم سازی شرایط مناسب در فرصت های مختلف تصمیم گیری می توانند احساس مؤثر بودن و اعتماد به نفس را در کارکنان افزایش دهند.